(Μάρκος 4:35-41)
Μάρκ. 4:35 Κι όταν είχε βραδιάσει πια την ημέρα εκείνη, λέει
στους μαθητές του: «Ας περάσουμε στην απέναντι όχθη της λίμνης».
Μάρκ. 4:36 Τότε, αφού άφησαν τον όχλο,
πήραν μαζί τους τον Ιησού στο πλοίο έτσι όπως ήταν. Υπήρχαν στο μεταξύ κι άλλα
πλοία που τον συνόδευαν.
Μάρκ. 4:37 Ξέσπασε όμως μια δυνατή
ανεμοθύελλα και τα κύματα έσπαζαν με ορμή πάνω στο πλοίο, σε σημείο που αυτό
είχε αρχίσει κιόλας να γεμίζει.
Μάρκ. 4:38 Στο μεταξύ ο Ιησούς ήταν
στην πρύμνη όπου και κοιμόταν πάνω στο προσκέφαλο. Τον ξυπνούν λοιπόν και του
λένε: «Δάσκαλε, δε σε νοιάζει που χανόμαστε;».
Μάρκ. 4:39 Σηκώθηκε τότε εκείνος και
επιτίμησε τον άνεμο και είπε στη λίμνη: «Σώπα! Φιμώσου!». Κι ο άνεμος σταμάτησε
κι έγινε απόλυτη γαλήνη.
Μάρκ. 4:40 Έπειτα τους είπε: «Γιατί
είστε έτσι δειλοί; Πώς γίνεται και δεν έχετε πίστη;».
Μάρκ. 4:41 Τους κυρίευσε τότε μεγάλος
φόβος κι έλεγαν ο ένας στον άλλο: «Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος
και η λίμνη τον υπακούνε;»
Στη σημερινή μας μελέτη, ο Κύριος δίνει
στον κάθε έναν από μας ένα μεγάλο μάθημα. Η θάλασσα δείχνει σε όλους μας την
ανθρώπινη όψη με τις διαφορετικές καταιγίδες που ξεσπούν με σκοπό να καταπιούν
την ομορφιά της δημιουργίας του Θεού, είτε αυτή είναι φυσική ή πνευματική. Και
ποιος το κάνει αυτός; Ο αντίχριστος. Αυτός θέλει να καταστρέψει τον Κύριό μας προκειμένου
να εκπληρώσει την αποστολή Του. Ο αντίχριστος δεν είχε τη δύναμη να κάνει κάτι
τέτοιο, εκτός και αν ο Ιησούς αποφάσιζε να δώσει εθελούσια τη ζωή Του.
Στην
περίπτωση αυτή ο Ιησούς με τους μαθητές Του περνούν τη θάλασσα της Γαλιλαίας.
Όταν μπήκαν στο πλοίο η θάλασσα ήταν ήρεμη. Δεν είχε περάσει πολύ ώρα απ’τη
στιμή της αναχώρησης τους όταν ξαφνικά ξέσπασε μια μεγάλη ανεμοθύελλα. Τα νερά
άρχισαν να κτυπούν το κατάστρωμα του πλοίου με μανία σαν να ήθελαν να καταπιούν
τον άρχοντα της Ειρήνης με τους ακολούθους Του.
Την
ώρα εκείνη ο Κύριος κοιμόταν. Φαίνεται ότι ήταν κουρασμένος απ’τη διδασκαλία
και θεραπεία που πρόσφερε στις ταλαιπωρημένες και διψασμένες ψυχούλες που είχαν
συγκεντρωθεί γύρω Του. Έτσι, τώρα που η ανεμοθύελλα είχε ξεσπάσει με το πλοίο
να πλέει ακυβέρνητο, έτοιμο να χαθεί οι μαθητές Του τρομαγμένοι καταφεύγουν
στον Κύριο να τους σώσει, φωνάζοντας «Δάσκαλε δεν Σε ενδιαφέρει που χανόμαστε;»
Ασφαλώς Τον ενδιέφερε. Εάν είχαν μόνο συνειδητοποιήσει ότι ήταν τόσο ασφαλείς
τώρα, όσο ήταν πριν ξεσπάσει η ανεμοθύελλα, θα είχαν εμπιστευτεί το λόγο του
Κυρίου «Ας περάσουμε απέναντι».
Επίπληξε τον άνεμο και είπε στη θάλασσα «Σώπα
βουβάσου» Τα αγριεμένα κύματα υπάκουσα στην φωνή Του και η καταιγίδα υποχώρησε.
Ο Κύριος κάνει το ίδιο και σήμερα σε όλες τις ταραγμένες καρδιές που οδηγούνται
από κάθε είδους άνεμο. Αρκεί να Τον πλησιάσουμε με πίστη.
Η έλλειψη πίστης ήταν η αιτία του φόβου τους.
Και πως θα προσδιορίζαμε την πίστη; Πίστη με απλά λόγια είναι η ουσία που πηγάζει από
το φως και τη ζωή που βρίσκεται στο Χριστό και συνεπώς ούτε πεθαίνει ούτε
σκοτεινιάζει!
«Γιατί είστε τόσο φοβιθσμένοι;» Με τα
λόγια αυτά ο Κύριος θέλει να τους θυμίσει αυτό που τους είχε πει: «Ας περάσουμε
απέναντι». Δεν είπε τίποτε για πνιγμό στη θάλασσα. Αυτό που χρειάζονταν ήταν να
εμπιστευτούν το Λόγο Του και ο φόβος θα τους άφηνε.
Τώρα,
οι μαθητές ήταν συγχυσμένοι όσο αφορά την ταυτότητά Του καθώς σκέπτονταν όλα
όσα είχαν περάσει με τους κεραυνούς να φέρνουν τον τρόμο στο μικρό σκάφος που
επέβαιναν, τις αστραπές να σκίζουν απειλητικά το σκοτάδι της νύχτας σα να
προορίζονταν να χτυπήσουν το σκάφος, τη βοή του αέρα και τη θάλασσα να αφρίζει
απ’το κακό της. Όταν όλα ηρέμησαν, άρχισαν να λένε ο ένας στον άλλο : «Ποιος
άραγε να είναι Αυτός ο άνθρωπος αφού και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούουν;»
Οι
μαθητές αν και συγχυσμένοι άρχισαν να βλέπουν ότι όλοι η φύση αναγνώριζε τη
δύναμη της εξουσίας Του. Ο ενανθρωπήσας Θεός ανάμεσά μας! Το γεγονός αυτό
αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση και τη Θεότητα του Κυρίου Ιησού. Κοιμήθηκε στην
πρύμνη του πλοίου, αυτό δείχνει την ανθρώπινη φύση Του. Μίλησε και η θάλασσα
ηρέμησε. Αυτό δείχνει τη θεότητά Του!
Δείχνει με τη δύναμή Του πάνω στη φύση όπως
με τα θαύματα Του νωρίτερα έδειξε τη δύναμή Του πάνω σε αρρώστιες και δαίμονες.
Και αν έχεις απορία τι για παράδειγμα θα συνέβαινε σε σένα
και πνιγόσουν σε ένα διαφορετικό πλοίο, η απάντηση είναι ότι το πλοίο μπορεί να
είναι διαφορετικό αλλά ο Κυβερνήτης του Πλοίο είναι ακόμη ο Ίδιος! Και αν είσαι
παιδί του Βασιλιά με σιγουριά θα πας στον Ουρανό!
Το Πνεύμα του Θεού θα φρουρήσει την καρδιά και
το νου σου από κάθε αμφιβολία και φόβο και θα σε πάρει μαζί Του στο χώρο που
έχει ετοιμάσει για όλα τα πιστά παιδιά Του. Αυτό που απαιτεί από όλους μας είναι
να Τον εμπιστευτούμε καθώς το σύνθημά Του είναι πάντα το ίδιο: «Ας περάσουμε
απέναντι» αφού ο δρόμος μας είναι στρωμένος και η Πύλη ανοικτή!